Ζήτω οι εργατοπατέρες!
Πώς οι πατεράδες μας συνήθιζαν να μας δίνουν χαρτζιλίκι για να βγούμε με το φλέρτ μας το σαββατόβραδο; Μας έκλειναν και πονηρά το μάτι με την ελπίδα πώς θα πιάσουμε το υπονοούμενο και θα σπαταλήσουμε ένα μερίδιο των χρημάτων για την αγορά latex προφυλακτικών; Έτσι και τώρα, οι … εργατοπατέρες μας αυτή τη φορά, μας έχουν μετατρέψει το μισθό μας σε χαρτζιλίκι!
Έναντι κυρίες και κύριοι. Διαφορετικά, μισθός σε δόσεις! Και μάλιστα δόσεις κυμαινόμενες και χωρίς καμία υποχρέωση σταθερής ημερομηνίας καταβολής των οφειλών. Κάποιοι στενόμυαλοι, νεοέλληνες, αριστεριστές ίσως σκεφτείτε ότι αυτό είναι ανεπίτρεπτο και ότι με τον τρόπο αυτό οι εργοδότες σε τοποθετούν με το αζημίωτο σε ένα καθεστώς ζητιανιάς για τα δεδουλευμένα σας.
Όχι κυρίες και κύριοι. Κάνετε λάθος. Και κάνετε λάθος γιατί δεν έχετε την παιδεία να ερμηνεύσετε την ουσία της κατάστασης. Οι εργατοπατέρες μας, οι άνθρωποι που πρέπει να νιώθουμε υπόχρεοι απέναντι τους καθώς παρά την δυσχέρεια των καιρών, της οικονομικής κρίσης, των απολύσεων, της φτώχειας, της ηφαιστειακής τέφρας, της Τζούλιας Αλεξανδράτου και τόσων άλλων προβλημάτων που έχουμε, μας προσφέρουν ακόμα και τώρα μια θέση εργασίας, μας κάνουν μαθήματα σωστής διαχείρησης!
Έρχεται ο εργατοπατέρας λοιπόν και σου λέει: «Κοίτα παιδί μου. Τα πράγματα στην αγορά είναι δύσκολα. Αν δεν με πιστεύεις το λένε και στις ειδήσεις. Άκου λοιπόν τι θα σου κάνω. Δεν θα σου μειώσω τον μισθό γιατί είμαι καλός και πρέπει να μου πεις ευχαριστώ για αυτό. Ούτε θα μου μειώσω τις ώρες εργασίας γιατί δουλειά έχουμε, αλίμονο! Θα σε βοηθήσω κιόλας ζωτικά.
Θα δουλεύεις παραπάνω ώρες, ώστε να τρως σπίτι σου μόνο μια φορά τη μέρα. Τα παιδιά σου δεν θα σε βλέπουν για να σου ζητούν χαρτζιλίκι, η τράπεζα θα σε παίρνει σπίτι για τις οφειλές σου και δεν θα σε βρίσκει αλλά δεν θα σταματήσω μόνο εκεί. Τα δεδουλευμένα σου θα τα παίρνεις σε δόσεις ώστε να κάνεις σωστό κουμάντο. Όχι, δεν θα σου δώσω ολόκληρο το μισθό σου για να μπεις σε κάποιον πειρασμό και τον κατασπαταλήσεις και μετά δεν έχεις ούτε για τα latex που λέγαμε πριν. Θα σου δίνω 100 ευρώ κάθε βδομάδα.
Δεν πιστεύω να χρειάζεσαι παραπάνω; 400 ευρώ το μήνα αισίως. Τα υπόλοιπα θα μπαίνουν υποθήκη. Και όταν πια φτιάξουν τα πράγματα θα στα δώσω όλα τα χρωστούμενα μαζεμένα και θα μπορείς να πάρεις την οικογένεια και να πας αυτό το υπερατλαντικό ταξίδι που πάντα ζήλευες.
Είδες ρε ατιμούλη τι τυχερός που είσαι; Ετοίμασε βαλίτσες! Που να’ χαν και οι δήθεν προνομιούχοι τέτοια αντιμετώπιση. Δωρεάν σεμινάρια οικονομικών! Υπουργούς θα σας κάνω εδώ μέσα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου